Dios salve al rey

Ik zou het plezier missen om te geloven dat in de hemel
iedereen op me wacht
na het kruis.
Daarom hang ik mijn huid om mijn keel,
ik voel dat ik heel snel ouder zal zijn
en heel ver weg mijn graf... bij Montesquieu.

Ik weet dat anarchie verrotte vrijheid is
en slanke democratieën zoals bonsai,
dat er dictaturen zijn vermomd als poëzie,
dat verdriet vol drugs zit van blijdschap,
en in de revoluties... tijden om te wachten.

Wat moeilijk om te verwijderen of toe te voegen
of te wassen of te bevlekken
waar de tijd heeft geschilderd.
Meer atheïstisch dan de zon
bewapen ik me met liefde
en schreeuw met mijn inspanning.

God, alsjeblieft, red de koning,
van het vergeten van degene die hem liegt.
Alsjeblieft, red de koning,
van het de mond snoeren van de mensen.
Want door de vergetelheid zonder reden,
gaan er wonden in de zielen
van een hele generatie.
Ik vraag:

God, alsjeblieft, red de koning,
want van gelijken zijn we verschillend.
Alsjeblieft, red de koning,
want in zijn handen is leven en dood,
want na hem zullen er nieuwe levens zijn,
die je hetzelfde smeken
over de koning die komt.

De kunst overleeft alle regeringen.
Zonder regeringen heeft kunst het moeilijk om te bestaan.
Zonder leiders kan je zelfs de winter niet bereiken,
zonder leiders, lijkt het ruw zelfs tot het tedere.
Leven als de bomen, ik geloof niet dat dat leven is.