Zangai

Op de daken van de geschiedenis zingt een engel die me stilletjes raakt, de regen is een requiem.

Zangai, de zonden branden wreed.
Jij droomt van een morgen die zal komen, terwijl de regen valt.

De koude regen die maar niet stopt, is een requiem voor jou, ik zal je mooie huid verwonden.

Dit is het einde van alles, het is alleen maar verlangen.
Ik kan geen dromen meer zien, de morgen zal komen.

Diep, dieper, ik raak steeds meer vervuild.
De ketens van de dagen zijn gebroken, het einde is diep in jou...

Zangai, de zonden branden wreed.
Jij droomt van een morgen die zal komen.
Dit is het einde van alles, het is alleen maar wanhoop.
Ik kan geen dromen meer zien, de morgen zal komen.

Diep, dieper, ik raak steeds meer vervuild.
De ketens van de dagen zijn gebroken, het einde is diep in jou.
Diep, dieper, hou van me alsjeblieft.
De gebroken dagen zijn diep in jou.

Diep, dieper, ik raak steeds meer vervuild.
De ketens van de dagen zijn gebroken, het einde is diep in jou.
Diep, dieper, hou van me alsjeblieft.
De gebroken dagen zijn diep in jou, diep... diep.

Raak me met de regen.