Naila

En ik die haar naar de rivier nam
Gelovend dat ze vrijgezel was
Maar ze had een man
Het licht van de aarzeling
Maakt me voorzichtiger

Haar dijen ontsnapten me
Als verraste vissen
De helft vol vlammen
De helft vol kou

En die nacht rende ik
De beste van de paden
Met zo'n fijne merrie
Zonder teugels en zonder stijgbeugels

En ik wil niet zeggen als man
Dingen die zij me vertelde
Want met een man
Zei ze dat ze vrijgezel was
Toen ik haar naar de rivier bracht

Het was een nacht van de maan
Naila huilde voor me
Ze zei met tederheid
Dat ze me gek liefhad

Ik vroeg haar waarom ze huilde
En ze antwoordde zo
Mijn strelingen zijn niet meer goed
Ik ben niet meer Naila voor jou

Ik heb me aan een andere man gegeven
Ik ben niet meer Naila voor jou

Naila, zeg waarom je me verlaat
Dom, als je goed weet dat ik van je hou
Kom terug naar mij
Zoek geen andere paden meer
Ik vergeef je omdat zonder jouw liefde
Mijn hart breekt

Ze vertelden het me gisteren
De roddels met dubbele tong
Dat je een maand geleden getrouwd bent
En ik bleef zo rustig

Een ander in mijn geval
Zou zijn gaan huilen
Ik met mijn armen over elkaar, zei
Dat het me niets kon schelen

Geen zelfmoord plegen
Of je vervloeken
Of met mijn zuchten
De hekken van je balkons bekogelen

Dat je getrouwd bent, veel geluk
Leef 100 jaar gelukkig
En dat op het moment van je dood
God het je niet kwalijk neemt

Want als je aan het altaar
Mijn naam vergeten bent
Bij de glorie van mijn moeder
Bewaar ik geen wrok

Maar omdat je vriend rijk is
Verkoop ik je deze profetie
Daar in de vroege ochtend
Zul je dromen dat je van mij was

En je zult de middag herinneren
Dat mijn mond je kuste

En je zult huilend wakker worden
En je zult jezelf een lafaard noemen!
Lafaard! Zoals ik het je zeg

Want degene die niet was
Je vriend, noch je man
Noch je minnaar, was degene die het meest van je hield
En daarmee, mijn liefde, heb ik genoeg

En ik vraag de hemel niet
Om je meer straf te geven
Dat je met een ander slaapt
En met mij droomt.