Stories (Opening 11)

Aan de rand van een wereld waar de wind sterk waait
Dromen we vandaag weer met gesloten ogen, zonder herfst
Zelfs nu, met kleine, vluchtige hoop
Geloof ik dat het ooit de tijd zal veranderen
En een licht zal worden

Er is niets dat ik moet dragen, ik omarm alles
Zelfs als dat pijn betekent
Als het mogelijk is, dan samen met jou

Deze stem, deze keel, schreeuwt nu tot het versleten is
Omdat de toekomst door mezelf moet worden gevormd
Laten we, vol van ongebreidelde passie, beginnen te lopen
Om mijn dromen te voelen