Añoranzas

Ik keek naar de tuin van mijn leven
ik zag bloemen voor jou en kon je niet meenemen
verlangend herleefde ik
die gelukkige tijd zonder te klagen.

Afstand die met de tijd
herinneringen ontrolt
en de boom verloor zijn bladeren
de tijd heeft hem ontkleed
ik voel dat het niet meer terugkomt
god, zo denk ik erover.

Maar de hoop zegt
je zult het zien als je het wacht
en ik ben nog niet gewend
om zonder jou te lopen.

Zoveel beloften van liefde (Herhaal)
waar mensen me mee confronteren
en ik weet dat ik het niet was.

En nu heb ik het gevonden
zonder jouw wil
zwervend en zonder liefde
wat moet ik doen?

Of wil je me misschien,
haat je me misschien,
ik kan het niet weerstaan
en de rozen zijn slechts herinneringen
licht, ster, nachten zijn
liefdespoëzie
wat is de liefde?
vraag ik als verliefde.

Het is leven in het heden
herinneren aan mensen
het is verlangen naar het verleden (Herhaal).

Aan de rechterkant van de pijn de smart
en aan de linkerkant klopt het hart
als het zegt ik wacht op je,
ik zie een stortbui
een excuus om te vermijden
ga niet snel weg.

Blaadjes van de januari-bloem
kennen mijn verzen niet
ze waren ooit mijn muze
en nu maken ze me ziek van liefde
ik verlang naar de goede dingen
die neigen te sterven
ze zeggen dat een oud lied
beter is dan een recent
maar als het recente weggaat
is het ook beter.

Ik begrijp het niet
maar ik begrijp wel
dat ik jouw verleden was
ik ben je heden, ik ben je verlangen.

En verlangens zijn slechts herinneringen
duizend vragen draaien om me heen.

Of wil je me misschien,
haat je me misschien,
ik kan het niet weerstaan
want de jaloezie
van degene die vandaag mijn plaats inneemt
zal eeuwig zijn
zoals de liefde eeuwig is
wat is de liefde?
vraag ik als verliefde.

Het is leven in het heden
herinneren aan mensen
het is verlangen naar het verleden (Herhaal).