Dommage

Louis neemt, zoals elke ochtend, zijn bus
Hij passeerde hetzelfde meisje, met haar zoete parfum
Dat ze met hem komt praten, hoopt hij elke dag
Wat hij diep van binnen voelt, noemen wij liefde
Maar Louis, hij is verlegen
En zij, zij is zo mooi
Hij wil niet gaan, hij zit vast aan de onderkant van zijn stoel
Eens glimlachte ze naar hem toen ze naar beneden kwam
En sinds die dag heeft hij haar nooit meer gezien

Ah, hij had moeten gaan, hij had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn

Yasmine heeft een prachtige stem, ze weet dat ze getalenteerd is
In de storm van zijn leven is muziek zijn reddingslijn
Vóór zijn melodieën ligt de wereld aan zijn voeten

Maar zijn vader bleef hem vertellen dat hij een echte baan moest zoeken
Soms stelt ze zich voor dat ze in de schijnwerpers staat
Op het podium complimenten ontvangen en bloemenregens
Maar Yasmine is roestig, vastgelopen in een routine
Soms zingt ze als ze in de fabriek werkt

Ah, ze had moeten gaan, ze had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn
Ah, ze had moeten gaan, ze had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn

Diego zit onderuitgezakt op de bank
Hij schreeuwt tegen zijn kleine broertje als hij voor de tv loopt
Zijn vrienden gingen naar buiten, hij volgde hen niet
Zoals zo vaak, zal alleen de Maan hem gezelschap komen houden
Diego is verdrietig, hij wil niks met zijn avond doen
Hij is depressief omdat hij de vrouw van zijn leven niet heeft gevonden
Maar mijn arme Diego, je had het zo mis
Het was op dit feest dat je haar zou ontmoeten

Ah, hij had moeten gaan, hij had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn

Pauline is discreet, ze vergeet dat ze mooi is
Ze heeft vlekken over haar hele lichaam, in de kleur van de lucht
Haar man komt binnenkort thuis, ze wil er nog niet eens aan denken
Als hij haar arm pakt, is het niet om haar te laten dansen
Ze denkt terug aan het stadhuis, aan deze beslissing die ze nam
Die middag, toen ze haar koffer had ingepakt
Ze had een toekomst, een zoon om op te voeden
Na de laatste dans stond ze niet meer op

Ah, ze had moeten gaan, ze had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn
We zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, ah, dat is jammer
We zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, ah, dat is jammer

Ah, ze had moeten gaan, ze had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn
Ah, ze had moeten gaan, ze had het moeten doen
Geloof me
Wij zeiden allemaal: Ah, dat is jammer, ah, dat is jammer, het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn

Het is beter om te leven met berouw dan met spijt
Het is beter om te leven met berouw dan met spijt
Het is beter om te leven met berouw dan met spijt
Het is beter om met spijt te leven, dat is het geheim