Convalescencia En Valencia

Er is iemand op de maan van Valencia
Die gisteren een rondje ging lopen
En daar is blijven hangen...
Ik ken hem, het is een ontrouwe vriend:
Hij heeft zichzelf gekwetst.
Misschien kunnen enkele gekken uit die buurt,
Mede-acteurs,
Hem redden...
Want een geliefde stem steekt de zee over
En raakt intieme snaren.
Maar als je zo ver weg bent,
Hulp vraagt in de woestijn.
Gedematerialiseerd, in een krater gevallen
En hij is verdoofd en zonder weerkaatsing.
En... hij huilt als hij zich herinnert
Die liefde die hem kapot maakte.
Of omdat hij niet wil toegeven
Dat hij een verdomde Argentijn is.
Volledig vol onzekerheid,
Altijd klaagt hij over een liefdesverdriet.
Hij draagt een dolk in zijn borst...
Dat is het offer van een dame
Die geen koning wilde,
En een trage reis naar een maan zonder honing.
Blijven is zo treurig als weggaan,
Want hij heeft een zekerheid:
Hij weet alleen maar te falen.
En hij gaat, verloren, wachtend op een teken,
Gevangen in de nevel van inertie.
Maar als je zo ver weg bent,
Hulp vraagt in de ballingschap.
Gedematerialiseerd, in een krater gevallen
En hij gaat verdoofd en zonder weerkaatsing.
En... hij huilt als hij zich herinnert
Die liefde die hem kapot maakte.
Of omdat hij niet wil toegeven
Dat hij alleen is, op de maan van Valencia,
Alleen op de maan van Valencia, alleen...