Emmenez-Moi

Naar de dokken waar het gewicht en de verveling
Mijn rug krommen
Ze komen aan met een zware buik
Van fruit, de boten

Ze komen van de andere kant van de wereld
Brengen met zich mee
Dwaalideeën
Met de reflecties van blauwe luchten
Van luchtspiegelingen

Met een peperige geur
Van onbekende landen
En van eeuwige zomers
Waar we bijna naakt leven
Op de stranden

Ik die mijn hele leven
Alleen de lucht van het noorden heb gekend
Zou dit grijs willen afschrobben
Door van koers te veranderen

Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon

In de bars bij het vallen van de avond
Met de zeelieden
Als we praten over meisjes en liefde
Een glas in de hand

Ik verlies het besef van de dingen
En plotseling neemt mijn gedachte
Mij mee en zet me neer
Een geweldige zomer
Op de kust

Waar ik zie, met open armen
De liefde die als een gek
Voor mij uit rent
En ik hang om de nek
Van mijn droom

Wanneer de bars sluiten, als de zeelieden
Terugkeren naar hun schip
Droom ik nog steeds tot de ochtend
Staande op de haven

Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon

Op een mooie dag op een krakend schip
Van de romp tot het dek
Zou ik werken in
De kolenruim

Neem de weg die leidt
Naar mijn kinderdromen
Naar verre eilanden
Waar niets belangrijk is
Behalve leven

Waar de slome meisjes
Je hart veroveren
Door, zo heb ik gehoord
Deze bloemenkransen te vlechten
Die je bedwelmen

Ik zou vluchten, mijn verleden achterlatend
Zonder spijt
Zonder bagage en met een vrij hart
Zingend heel hard

Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon