VICTORIA

Zittend in een ander vliegtuig terug
Denkend aan wat ons verbond
Mijn geheugen aan het verpletteren
Met iets slechts dat niet gebeurde
Soms voel ik een immense leegte
Ik neem aan dat het normaal is
Niemand heeft me voorbereid om het leven te begrijpen
Ik probeer het gewoon te leven

Al een tijd voel ik me zo raar
En het kost me moeite om te glimlachen
Ik spreek met een vreemde accent
Sinds ik in Madrid ben

Als je op een dag besluit zo snel te rennen dat
Ik je niet meer kan bijhouden
Beloven dat je me tenminste je sporen laat
En zo heb ik iets om me aan vast te houden

Zelfs mijn demonen hebben demonen
En het is normaal dat de angst voor de toekomst me breekt als een dummy
Het is normaal dat mijn maag omdraait
Denkend dat ik morgen zou kunnen sterven
Zonder jou aan mijn zijde

Al een tijd voel ik me zo raar
En het kost me moeite om te glimlachen
Ik spreek met een vreemde accent
Sinds ik in Madrid ben
En hoewel je het misschien niet meer gelooft
Vond ik mezelf dankzij jou (dankzij jou)

Als je op een dag besluit zo snel te rennen dat
Ik je niet meer kan bijhouden
Beloven dat je me tenminste je sporen laat
En zo heb ik iets om me aan vast te houden

Tot nu toe is alles wat ik heb bereikt
Weet ik heel goed dat het geen reden had
Maar nu ik dit met jou beleef
Weet ik heel goed dat er altijd een reden was
Tot nu toe is alles wat ik heb bereikt
Weet ik heel goed dat het geen reden had
Maar nu ik dit met jou beleef
Weet ik heel goed dat er altijd een reden was