cocaína

Ik ben degene die op je let in deze lege kamer
Met mijn hart in mijn hand, paars van de kou
Mijn engel zegt me dat ik moet loslaten en mijn oren zijn doof
Ik wil je in mijn leven, ook al ben je niet bij mij

Waar ben je, mijn lief?
Steek me in de wond
Ik wacht op je op de hoek
Als cocaïne

Als het niet voor de mensen was die ik nog heb
Zou ik al onder de grond zijn
En jij met iemand anders
Die doet alsof jouw littekens hem iets kunnen schelen

De deur van je huis openend voor bloedzuigers
Karma begrijpt geen grenzen
Maar het komt altijd terug bij de klootzakken zonder manieren

Die verslaving aan jouw kussen
Die van het bot eet
Waar je niet ongeschonden uitkomt
Die me laat stijgen zonder te snuiven of te prikken

Waar ben je, mijn lief?
Steek me in de wond
Ik wacht op je op de hoek
Als cocaïne

Blijf uit mijn buurt
Je hebt mijn geest verwoest
Je hebt mijn vleugels gekort
Mijn ouders zijn gekweld
Tegenstrijdige gevoelens

Misschien als ik in het diepe spring, zie ik alles verlicht
Zoals mijn rode oogjes
Die je zo gek maakten
Ze behielden hun glans

Mijn geest reist terug naar het begin
Naar het mooie, en nu heeft het geen bodem
Vergeet niet, schat, dat het kwaad niet gerechtvaardigd wordt door de stoornissen

Waar ben je, mijn lief?
Steek me in de wond
Ik wacht op je op de hoek
Als cocaïne