Un Altro Colpo Di Tosse

Vol van instabiele misverstanden
om constante en ongepaste kwalen te verklaren.
Ik lijd hier nu, maar nog een hoestbui
zal mijn adem blij maken.
Aangevallen de opgangen
door de marktkramen van onzin,
voorstellen zo oud als mijn schoenen
en nog steeds zal de hoest niet wegpakken
ontelbare goocheltrucs,
ik tel niet meer hoe vaak ik
de harde klap van leugens heb geproefd.
Ik blijf met een bittere nasmaak, ik hou vol
de afloop die reden en vrijheid wordt.
Moelijk uit te leggen als ik zeg dat de moraal
zich hecht aan mijn gedachten en
het alles zo menselijk en kwetsbaar maakt.
Telkens weer vernietigen ze mijn verlangens
en overwinnen mijn woede
en doden de nederigheid.
De zon vervaagt de posters op de muren,
de tijd die zinnen en mensen in de vergetelheid brengt
en de zee die gezichten, dansen en valsheid opslokt
en ze uitspuugt in een nieuwe identiteit.
Ik zal mijn tijd niet verdoen met het bezet houden van mijn gedachten
met lange wachttijden voor rechten en dan plichten,
filosoferend om tijdelijke oplossingen te vinden,
me engageren in beloftes over een morgen die al geschreven is
en kom niet zeggen dat het te veel is,
dat de wind mijn zinnen zal meenemen,
dat de regen mijn schuld weg zal spoelen,
als ik duidelijk voel voor het duister
dat ik in mijn hoofd en oren heb
waarom rondom de fantasie ontploft en terugkomt.