La Marcha Nupcial

Echt drama is dit dat ik in verzen herleef
Bij het horen van de klanken van de huwelijksmars,
Terwijl Cupido huilt boven een zak vol goud,
Verliest een ziel haar sentimentele geloof.
Droombeelden verdronken in onhandige ambitie,
Triomf van goud boven het hart!

Ik zag je de tempel verlaten met je stralende echtgenoot,
Omgeven door de akkoorden van de huwelijksmars.
Een glans van geluk verlichtte je gezicht,
Je liep als een koningin...
Om me heen praatten de mensen over je schoonheid.
Ik voelde mijn gewonde borst trillen van emotie...
Mijn hoofd draaide rond.
En het was de angst van het hart!

Zoete tijd die je in de verte bent!
Hoeveel eden! Hoeveel illusies!
Jouw woorden, jouw lachen, jouw geur.
Kastelen van hoop weggeblazen door de wind!
Ik was arm... een dromer... dronken van de maan...
(ik kon je niet meer bieden dan mijn tederheid)
Jij woog je schoonheid op een balans
En het geld van een ander woog zwaarder.

In geheime tranen verdrink ik mijn verwijten,
Terwijl ik het eerbetoon van de huwelijksmars hoor...
Ik zag je wagen vertrekken die in de nacht verdween...
En ik vluchtte met mijn pijnlijke... diepe eenzaamheid...
De echo van de mars drong door tot in het diepste
Klonk met de ritme van een requiem... over het lijk van mijn hart.