Shtil'

Stilte, de wind zwijgt
Neergedaald door een witte meeuw
naar de bodem
Stilte, ons schip
vergeten
Eén in de wereld
verdoofd door slaap

Tussen alle tijden,
zonder namen en gezichten
verwachten we niet meer dat
de bries ons wekt

Stilte, we raken in de war
De hitte, ruikt naar zwarte
teer
De dood van één alleen
is nodig
En wij, wij keren
terug naar huis

Zijn vlees en bloed
zullen ons weer
achtervolgen
En voor zijn dood
kan God hem belonen

Wat ons wacht - de zee
bewaart de stilte
De dorst om te leven
verbrandt harten tot de bodem
Alleen het leven hier
is niets waard
Het leven van anderen, maar niet
het jouwe

Nee, de donder weerklonk niet
uit de hemel
Toen we bloed dronken
als beesten
Maar onverdraaglijk werd
de glans
Van het kruis, dat wij
Zuiden noemen

En in de laatste minuut
steeg de golf op
En weerklonk de schreeuw -
voor ons ligt de aarde