Blues de Dana

De nacht valt koud, nat in mijn stad,
Mijn ziel zoekt de dag, mijn handen zoeken rust,
Hoe lang is de agonietijd, hoe moeilijk is de uitweg,
Van dit kruispunt van zijn en niet zijn.
En als je daar bent, roep me dan weer,
Zeg me waar ik heen moet, vertel me wie je bent.

En ik zoek die herinnering,
Ervaring van andere tijden,
Misschien is het verborgen in mijn hoofd.
Misschien is het verder weg, gewikkeld in mijn ziel,
In de magische spiegel die reflecteert en bewaart,
De genezing van mijn pijn, is de subtiele schakel,
Die gisteren en vandaag verbindt.

Het kost me zoveel moeite om je te vinden
En toch vergeet ik je niet
Ik voel dat ik je moet zoeken,
Om mezelf te leren kennen,
Nostalgie van een ander moment,
Grijze fase van mijn element,
Verre instantie, heel ver weg.