Menudo Contraste
Antonio Orozco
Groot Contrast
Huilt mijn ziel terwijl ik hem zie
Wandelen door het centrum van elke stad,
Waar die valse droom
Verandert in de troebele nachtmerrie
Waarnaar ze ooit vertrokken op zoek naar
Wat ze nooit hadden,
Wat altijd werd verteld door degenen die terugkwamen
Vol verhalen en vreemde adviezen
Die ze nooit begrepen.
Hun dak in de lucht, hun bed op de grond
En hun angst in de tas
Waar ze hun longen onderdompelen
En hun beschadigde trots vol angst.
Het brandt me...
Droog je tranen
Zegt een kind, als hij me ziet huilen
Hou die tranen voor jezelf
Want mijn troost moet nog komen.
Droog je tranen, die ik niet heb,
Die doen vergeten.
Droog je tranen, droog je tranen.
Lange weg en smal het smalle
Waar dromen worden vergeten die ze stalen
Van versleten tijdschriften in hun nachten van dromen
Die door de woede van de zeeën wandelden
En bij aankomst verloren ze het.
Vrijheid van hun daden
Hoofdstad van troost
Bloei van geld,
Dat ze verzamelen met een verlaten geest
En hun doffe spoor.
Verre geuren, bewaarde nostalgieën
Verzorgende aanrakingen,
In de afstand die hun familie scheidt
Die zoveel hielp.
Het brandt me...
Droog je tranen
Zegt een kind, als hij me ziet huilen
Hou die tranen voor jezelf
Want mijn troost moet nog komen.
Droog je tranen, die ik niet heb,
Die doen vergeten.
Droog je tranen, droog je tranen.
Groot contrast.