Gabino Barrera

Gabino Barrera begreep geen redenen
Dronken op pad
Droeg een pistool met zes magazijnen
Viel bij iedereen in de smaak
Hij had een vol, vierkant snor
Met een doek om zijn nek gewikkeld
Katoenen onderbroek, leren jas
Zijn hoed droeg hij schuin

Zijn boerenvoeten droegen huaraches
En soms liep hij op blote voeten
Maar hij hield ervan om de mariachis te betalen
Geld deed er voor hem niet toe
Met een fles rum in de hand
Schreeuwde hij ¡Viva Zapata!
Want hij was een ranchero, de zuidelijke indiaan
Was een kind van goede afkomst

Hij was lang, goed gebouwd, met brede schouders
Zijn gezicht was niet mooi
Zijn donkere blik gaf hem iets
Van een gier uit de bergen
Gabino Barrera liet vrouwen achter
Met kinderen overal waar hij kwam
Daarom hadden ze in de dorpen waar hij kwam
Een oordeel over hem geveld
Ik herinner me de nacht dat ze hem vermoordden
Hij kwam net van zijn geliefde
Achttien schoten van een Mauser klonken
Zonder hem tijd te geven voor iets
Gabino Barrera stierf zoals mannen sterven
Die echt moedig zijn
Voor een donkere vrouw verloor hij zoals
Hanen verliezen in de strijd