La Rose Et L'armure

Volgend de lange metamorfose die me van mijn verleden verwijdert
Kruiste ik een roos die niet verder kon gaan
Niet dat ze niet durfde, maar daar had ze nooit aan gedacht
Al die tijd poseerde ze terwijl de blikken haar bespatten
Ze heeft de kleur van de liefde, hoewel ik haar nooit heb ontmoet
Hoewel in het daglicht alle bloemen prachtig zijn om te sterven
Dus zette ik de weg even stil, ging naast haar zitten
Omdat deze roos somber leek om alleen te zijn, aan het eind van de dag

Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Luister naar mijn gefluister
Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Je kunt zeker zijn
Dat je nooit meer alleen zult zijn
Om de muren te doorbreken
Er is ruimte op mijn schouder voor een roos en haar harnas

Volgend de loop van de zon met onze vermoeide ogen
Vertelden we elkaar onze wonderen en onze verdrietige verhalen
We hadden niet veel te doen, dus gingen we liggen
Met mijn roos heb ik oorlog gevoerd tegen mijn verlangen om te reizen
Maar in de ochtend roept de weg, dus stelde ik voor
Als ze de eer wilde hebben om naast me verder te gaan
Ook al is je harnas te zwaar, hoewel het je altijd heeft beschermd
Weet dat het leven doof is als het ons niet mag kwetsen

Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Luister naar mijn gefluister
Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Je kunt zeker zijn
Dat je nooit meer alleen zult zijn
Om de muren te doorbreken
Er is ruimte op mijn schouder voor een roos en haar harnas

Terwijl we alle geluiden van de wereld doorkruisen met mijn bloem aan mijn zijde
Voed ik me elke seconde met haar zachtheid en schoonheid
Ik kwam een smerige beek tegen die dacht dat het goed was om te reflecteren
Het beeld van een monster met diepe wonden
Van een trieste en beschadigde krijger

Hoe kan mijn roos zo'n belediging aan jouw pracht ondergaan?
En hoe kan ik slagen in het vergeten wat de fout was
Je uit je tuin te trekken vanwege een leegte in mijn hart?
Maar ze stopt me en kust me
Mijn roos lacht en ik huil

Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Luister naar mijn gefluister
Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Nu ben ik zeker
Dat ik nooit meer alleen zal zijn
Om de muren te doorbreken
Er is ruimte op mijn schouder voor een roos en haar harnas

Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Hoe moeilijk kan het zijn?
Mijn roos, mijn roos, mijn roos, mijn roos
Sinds mijn leven duurt
Ik had nooit iemand gehad
Om mijn wonden te genezen
Totdat op een dag een roos kwam zitten
Op mijn harnas