Aquarela

Op een willekeurig blad teken ik een gele zon
En met 5 of 6 lijnen maak ik makkelijk een kasteel
Ik draai een potlood om mijn hand en geef mezelf een handschoen
En als ik het laat regenen, heb ik met 2 strepen een paraplu

Als een druppeltje inkt valt op een stukje blauw papier
Stel ik me in een oogwenk een mooie meeuw voor die vliegt, in de lucht
Ze vliegt rond, langs de enorme bocht
Noord-Zuid
Ik ga met haar mee, reizend naar Hawaï, Peking of Istanbul
Ik schilder een zeilboot, wit en varend
Er is zoveel lucht en zee in een blauwe kus
Tussen de wolken verschijnt een mooi roze en bordeaux vliegtuig
Alles om ons heen kleurt, met zijn lichten die knipperen
Het enige wat je hoeft te doen is je voor te stellen en hij vertrekt, sereen en mooi
En als we willen, zal hij landen

Op een willekeurig blad teken ik een schip dat vertrekt
Met een paar goede vrienden, genietend van het leven
Van de ene Amerika naar de andere kan ik in een seconde gaan
Ik draai een simpel passer en in een cirkel maak ik de wereld
Een jongen loopt en terwijl hij loopt, komt hij bij de muur
En daar, recht voor ons, wacht de toekomst op ons

En de toekomst is een ruimteschip dat we proberen te besturen
Het heeft geen tijd, geen genade
Er is geen aankomsttijd
Zonder toestemming verandert het ons leven en nodigt ons daarna uit om te lachen of te huilen
Op deze weg is het niet aan ons om te kennen of te zien wat komen gaat
En het einde ervan
Weet niemand precies waar het zal eindigen
We gaan allemaal op een mooie loopbrug
Van een aquarel die op een dag, uiteindelijk zal vervagen

Op een willekeurig blad teken ik een gele zon... die zal vervagen
En met 5 of 6 lijnen maak ik makkelijk een kasteel... dat zal vervagen
Ik draai een simpel passer en in een cirkel maak ik de wereld... die zal vervagen