La Morocha

Ik ben de donkere schone,
de meest gracieuze,
de meest beroemde
van deze plaats.
Ik ben degene die de boer
heel vroeg in de ochtend
een cimarrón aanbiedt.

Ik, met een zoete tongval,
naast mijn huisje,
zing een stijlvol liedje
met tedere passie,
terwijl mijn eigenaar
in een drafje naar buiten gaat
op zijn paard.

Ik ben de donkere schone uit Argentinië,
degene die geen verdriet voelt
en vrolijk het leven doorbrengt
met haar gezangen.
Ik ben de vriendelijke metgezel
van de nobele porteño gaucho,
degene die de liefde
voor haar eigenaar bewaart.

Ik ben de donkere schone
met een vurige blik,
degene die in haar ziel
het vuur van de liefde voelt.
Ik ben degene die de meest nobele
en dappere criollo
met hartstocht liefheeft.

In mijn geliefde huisje,
onder de takken,
op een zilveren nacht,
met zoete emotie,
zing ik voor de pampero,
voor mijn geliefde vaderland
en voor mijn trouwe liefde.

Ik ben de donkere schone uit Argentinië,
degene die geen verdriet voelt
en vrolijk het leven doorbrengt
met haar gezangen.
Ik ben de vriendelijke metgezel
van de nobele porteño gaucho,
degene die de liefde
voor haar eigenaar bewaart.