Abuelo
Andy & Lucas
Opa
Hij kijkt naar de lucht
Huilend fluistert hij naar
Een ster, gelovend
Dat zij het is, hij blaast kussen vanuit zijn raam
En vraagt de maan
Dat als hij haar ziet, hij in haar oor zegt
Dat hij wil dat ze naast hem slaapt
In bed, zo koud en leeg
En hij huilt van verdriet,
Wat een verdriet
En sinds de dag dat God haar nam
Een traan, een doorn in zijn hart
Die hem doorboorde
Hij herinnert zich haar stem
En hij trilt bij de gedachte als hij 's nachts droomt
Van haar en hij begint te huilen
Opa, huil niet, de maan komt snel
En er zal een ster uit de lucht dalen die de weg verlicht
En daar zal de oma bij je zijn
Ze wacht daarboven in de hemel
En ze zal zachtjes zeggen: Ik hou van je
Ik wil niet dat je huilt, opa
Hij heeft alleen de herinnering
Als een straf die hij van binnen meedraagt
En het stroomt door zijn aderen, kijkend naar een ster
Die in vier muren zijn verdriet opvreet
Alleen, je bent altijd alleen
Wat ze ook zeggen, ze hebben je alleen gelaten
Zoals het gezegde gaat
Je voedt raven en ze pikken je ogen uit,
Je ogen
En sinds de dag dat God haar nam
Een traan, een doorn in zijn hart
Die hem doorboorde
Hij herinnert zich haar stem
En hij trilt bij de gedachte als hij 's nachts droomt
Van haar en hij begint te huilen
Opa, huil niet, de maan komt snel
En er zal een ster uit de lucht dalen die de weg verlicht
En daar zal de oma bij je zijn
Ze wacht daarboven in de hemel
En ze zal zachtjes zeggen: Ik hou van je
Ik wil niet dat je huilt, opa
Opa, huil niet, de maan komt snel
En er zal een ster uit de lucht dalen die de weg verlicht
En daar zal de oma bij je zijn
Ze wacht daarboven in de hemel
En ze zal zachtjes zeggen: Ik hou van je
Ik wil niet dat je huilt, opa.