Las Cuarenta
Andrés Cepeda
De Veertig
Met de peuk van het leven
Tussen mijn lippen geklemd
De blik troebel en koud
En een beetje traag van stap
Hij boog de hoek van de buurt
Al dronken van herinneringen
Als het gieten van een vergif
Dit hoorde je hem zingen
Oude straat van mijn buurt
Waar ik mijn eerste stap zette
Keer weer terug met een klap in een moeilijke schud
Met een dolk in mijn borst
Met mijn droom in stukken
Die brak in een omhelzing
Die de waarheid gaf
Ik leerde alles wat goed is
Ik leerde alles wat slecht is
Ik weet van de kus die je koopt
Ik weet van de kus die je geeft
Van de vriend die vriend is
Zolang het hem uitkomt
En ik weet dat met veel geld
Je veel meer waard bent
Ik leerde dat in dit leven
Je moet huilen als anderen huilen
En als de groep lacht
Moet je ook lachen
Niet denken, zelfs niet verkeerd, waarom?
Want je leeft toch
En bovendien loop je het risico
Dat ze je een sukkel noemen
De keer dat ik goed wilde zijn
Lachten ze me in mijn gezicht uit
Toen ik een onrecht schreeuwde
Maakte de kracht me stil
De hoop was mijn minnaar
De desillusie, mijn vriend
Elke kaart heeft een tegen
En elke tegen komt terug
Vandaag geloof ik niet eens in mezelf
Alles is een truc, alles is vals
En degene die hoger staat
Is net als de rest
Daarom moet het je niet verbazen
Als je me op een nacht, dronken
Ziet voorbijgaan met iemand
Met wie ik niet zou moeten gaan
Ik leerde alles wat goed is
Ik leerde alles wat slecht is
Ik weet van de kus die je koopt
Ik weet van de kus die je geeft
Van de vriend die vriend is
Zolang het hem uitkomt
En ik weet dat met veel geld
Je veel meer waard bent
Ik leerde dat in dit leven
Je moet huilen als anderen huilen
En als de groep lacht
Moet je ook lachen
Niet denken, zelfs niet verkeerd, waarom?
Want je leeft toch
En bovendien loop je het risico
Dat ze je een sukkel noemen
Dat ze je een sukkel noemen