Ninharia

Ana Moura

Het was die vervloekte nacht
Dat ik de deur opende voor het ongeluk
Waarvan alleen ik schuldig ben

Overhaast, ongecontroleerd
Verjoeg ik je uit mijn leven
Om iets onbenulligs

Toen ze voorbij kwam
Dacht ik een glans in jouw ogen te zien
Die me beledigde

En meteen verbrak ik de banden
Gooi je in haar armen
Slechts om die onbenulligheid

Wat ik deed is onomkeerbaar
Alles is eenzaamheid en verveling
Ik verdien het niet om gelukkig te zijn

Omdat ik niet in staat was
Om meteen terug te komen
En ongedaan te maken wat ik deed?

Nu, als ik je zie
Zucht ik naar je kus
Maar vraag niet waar je heen gaat

Fluister zachtjes je naam
In de schuld die me verteert
Maar ik weet dat het te laat is