El Cigarrillo

Gisteravond heb ik gepraat met mijn sigaret
Ik voelde me moe, moe, verveeld en zo leeg
Dat ik soms zelfs denk dat ik niet eens besta
Dat ik soms zelfs denk dat ik niet eens besta

Ik stak hem heel langzaam aan, nam een trek
En terwijl ik de rook zag die in de lucht verdween
Herinnerde ik me zoveel dingen die ik dacht te zijn vergeten
Ik vertelde ze allemaal terwijl ik hem rookte

Ik sprak met hem over jou en mijn verlangens
Ik vertelde over jouw kussen en mijn hoop
Ik vertelde over jouw vergeten, over mijn vele tranen
Over wat we samen hadden, en wat nu niets meer is

Ik zei dat het mogelijk is dat niemand me wil
Omdat ik heb geprobeerd op mijn manier te leven
Omdat ik heb geweigerd de prijs te betalen van laagheid en zonde
Die de wereld van ons eist

Dat ik misschien wel ten einde raad ben of dat het leven me heeft verslagen
Dat ik heb geleden en gehuild, dat ik heb gevochten en gelachen
En wat heb ik gewonnen door zo begripvol te zijn?
Slechts wanhopig leven in een wereld zo leeg

Gisteravond heb ik gepraat met mijn sigaret
En toen ik hem oprookte, dacht ik, bleef ik tussen zuchten
Dat in dit treurige vers, dat de wereld is waarin ik leef
Alleen hij me nog rest als enige vriend