Boda Negra

Hoor het verhaal dat me ooit verteld werd
Door de oude begraver van de streek
Hij was een minnaar die door onheilige geluk
Zijn zoete liefde door de dood werd afgenomen

Elke nacht ging hij naar het kerkhof
Om het graf van zijn mooie te bezoeken
De mensen fluisterden vol mysterie
Het is een dode die uit de kist is ontsnapt

Op een vreselijke nacht maakte hij stukjes
Van het marmer van het verlaten graf
Hij groef de aarde en nam in zijn armen
Het stijve skelet van zijn geliefde

En daar in de treurige, sombere kamer
Bij een grafkaars met een onzekere vlam
Zette hij de koude botten naast zich
En vierde zijn bruiloft met de dode

Hij bond de naakte botten met linten
De stijve schedel kroonde hij met bloemen
De afschuwelijke mond bedekte hij met kussen
En vertelde lachend over zijn liefdes

Hij nam de bruid naar het zachte bed
En ging verliefd naast haar liggen
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet

Hij bond de naakte botten met linten
De stijve schedel kroonde hij met bloemen
De afschuwelijke mond bedekte hij met kussen
En vertelde lachend over zijn liefdes

Hij nam de bruid naar het zachte bed
En ging verliefd naast haar liggen
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet