Derroche

De opwindende klok stilstaand,
De telefoon is niet aangesloten,
Op een tafel twee glazen wijn,
En de nacht verloor zijn grip.

We stelden ons een roze gloed voor,
We begonnen met het proeven van de wijn,
Met een blik zeiden we alles,
En de nacht verloor zijn grip.

Als ik alles kon tellen wat ik voelde,
Er was geen plek die ik niet in jou bezocht.

Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte,
Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte.
Dat deze nacht niet eindigt, noch deze aprilmaan,
Om de hemel binnen te gaan, is het niet nodig te sterven...

Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte,
Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte...

We leken twee irrationele mensen, die morgen zouden sterven...
We verspilden, het maakte niet uit, de reserves van de bronnen.
We leken twee irrationele mensen, die morgen zouden sterven...

Als ik alles kon tellen wat ik voelde,
Er was geen plek die ik niet in jou bezocht.

Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte,
Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte.
Dat deze nacht niet eindigt, noch deze aprilmaan,
Om de hemel binnen te gaan, is het niet nodig te sterven...

Kussen, tederheid, en de nacht is getuige van deze immense gekte,
Kussen, tederheid, onze liefdesroute verandert in tederheid.

Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte,
Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte.
Kussen, tederheid, en de nacht is getuige van deze immense gekte,
Kussen, tederheid, onze liefdesroute verandert in tederheid...

Wat een verspilling van liefde, wat een gekte,
Kussen, tederheid, wat een verspilling van liefde, wat een gekte.
Kussen!