El Hombre Del Piano

Dit is het verhaal van een zaterdag
Van welke maand maakt het niet uit
En van een man die aan de piano zit
Van een oud café, dat maakt niet uit

Hij pakt het glas en zijn handen trillen
Stinkend tussen rook en zweet
En hij houdt zich vast aan zijn vlot
Terug naar zijn eeuwige lied
La, la, la, la, la, la, la

Speel nog een keer, oude verliezer
Je laat me goed voelen
De nacht is zo treurig dat jouw lied
Smaakt naar nederlaag en honing

Elke keer als de spiegel aan de muur
Hem jonger teruggeeft, zijn huid
Gaan zijn ogen stralen en zijn kindertijd
Komt weer bij hem spelen

Maar er zijn altijd dronken mensen met kwijl
Die hem herinneren wie hij was
De jongste meester aan de piano
Verslagen door een vrouw
La, ra, la, la, la, la, la, la

Zij heeft altijd gevreesd om wortels te schieten
Die haar vleugels zouden kunnen snijden
En in de kooi gevangen, ging het leven voorbij
En ze wilde haar krachten testen

Ze betreurt niet de verkeerde stappen
Ook al wenst ze nooit hun kwaad
Maar af en toe slaat ze woedend op de piano
En sommigen hebben haar zien huilen
La, ra, la, la, la, la, la, la

Speel nog een keer, oude verliezer
Je laat me goed voelen
De nacht is zo treurig dat jouw lied
Smaakt naar nederlaag en honing

De microfoon ruikt naar bier
En de hitte is om te snijden
Donkere eenzamen zoeken een partner
En haasten zich weer een zaterdag

Er is een man die zich vasthoudt aan een piano
De emotie doordrenkt van alcohol
En een stem die zegt: Je lijkt moe
En de zon is nog niet opgekomen
La, ra, la, la, la, la, la, la

Speel nog een keer, oude verliezer
Je laat me goed voelen
De nacht is zo treurig dat jouw lied
Smaakt naar nederlaag en honing