La Reine Trayeuse
Amesoeurs
De Melkgevende Koningin
Met mijn stelten loop ik door de straten
Ik kijk neer op de stad voordat ze me opsporen
Maar ik ben klein, droog en zo ontvlambaar
Als de avond valt, zijn de messen niet meer eng voor mij
Stijf als bisschoppen die de binnenkant kapotmaken
Om mij heen spuugt de wereld zijn ondeugden
En als goede melkgevende koningin spuug ik terug
Hun overvloed aan woede
Maar ik ben klein, droog en zo ontvlambaar
Als ik vies word
Sterft de ene droom na de andere
Al die zwarte gezichten brengen me nergens
Ik bied alles aan en alles opent zich, gewelddadig
Als ik me krom, dan forceert alles en ontglipt het.
