Kasumi

Bangend voor wat je ziet,
Speel je de rol van een alledaagse clown.
Jouw treurige gezicht,
Drukt me steeds verder naar beneden.
Dromen vervagen in de tijd,
Verlies je kleur en word je volwassen, is dat zo?
Heb je ooit geleerd? Ook in moeilijke tijden,
Je tranen in te houden en je normaal te gedragen.

Je weet te veel van de mensheid,
In je hart schuilt een schaduw van vergetelheid.
Neem de pijn van die bittere herinneringen mee,
Als ik dat maar kon, ver weg van hier.

Als ik mijn kindertijd in dromen kan schetsen,
Verlang ik naar de wereld van nevels die zich uitbreidt.
De schaduw van mij die dat koestert,
Wil ik niet tot herinnering maken,
De pure jij.

Zo'n lief iemand als jij wordt bezoedeld,
In de nevel.
Zo'n lief iemand als jij raakt gewond,
In de nevel.

Als ik de vervlogen dagen in mijn hart kan reflecteren,
Volg ik de wereld van nevels die zich uitbreidt.
De schaduw van mij die dat achterna jaagt,
Ik hoop dat iedereen gelukkig kan zijn.

Zo'n lief iemand als jij wordt bezoedeld,
In de nevel.
Zo'n lief iemand als jij raakt gewond,
In de nevel.
Als een verdwaald kind dwaal je rond,
In de nevel.
Je hart lijkt dichtbij, maar is onbereikbaar,
In de nevel.

Bang om doorzichtig te zijn,
Het zijn maar onbeduidende kutwoorden,
Maar de onverhulde waarheid,
Heb ik stilletjes in mijn hart opgeborgen.
Als jouw wonden,
Mijn laatste herinnering zijn,
Wil ik je de droevige gevolgen van vergetelheid,
En de rust geven die je verdient.

Je weet te veel van de mensheid,
In je pijnlijke hart is niets meer zichtbaar.
Ik wil je een liefdevol lied laten horen,
Dat trilt in mijn borst,
Als een melodie naar jouw hart in de nevel.