Nunca Más
Amadeüs (Isra Ramos)
Nooit Meer
Ach diegene... Wat zal er worden van degene die sleept en niet kan loslaten
Wanneer de liefde hem verbrandt
Ach diegene... Hij zal zwijgen om te eren wat hij schrijft terwijl hij dromend wacht
Blijft zoeken tussen glazen bruggen, ondanks alles
Ach ik, wat zal er worden
Tussen modder en puin blijf ik zijn licht bewaren
En hoewel ik het wil doven, moe van het lijden van dit leven zonder leven
Is het als het uitrukken van mijn ziel
Ik leef gevangen in zijn herinnering, want vergeten doet nog meer pijn
Zonder hem zou er niets overblijven
Vreemde reiziger die vandaag aan mijn deur klopt
Verdrijf mijn angsten en praat met me, praat met me
Verre herinnering van een verraderlijk hart
Nee, kom nooit meer terug!
Nooit meer!
Weer tot leven brengen, neem me mee zonder angst
Zeker dat
Hij zich nog steeds mij zal herinneren
Zwarte raaf, breng dit hart
Waar alleen zij mijn stem kan horen
En geef het daarna aan de wind
Zeg dat de wereld zal weten dat ik
Nooit meer zal opgeven
Nooit meer!
Demon van de Hemel, ik zal me vastklampen aan jouw vlammen
Als je me eerst mijn hart teruggeeft
Liefdes, verlangens... Verhalen van dood en horror
Ik leefde dromend en kijk naar me, kijk naar me
Graaf me op, leid me wakker
Zeker dat
Hij nog steeds op me zal wachten
Zwarte raaf, breng dit hart
Waar alleen zij mijn stem kan horen
En geef het daarna aan de wind
Zeg dat de wereld zal weten dat ik
Nooit meer zal opgeven
Nooit meer!
En geef dit vers ook aan haar
Laat de muur die me opsluit breken
Dat elke kus die we lieten gaan
Ons vandaag weer samenbrengt, zo ver weg van deze kou
Zwarte raaf, breng dit hart
Waar alleen zij mijn stem kan horen
En geef het daarna aan de wind
Zeg dat de wereld zal weten dat ik
Nooit meer zal opgeven
Nooit meer!
