Lo Mismo (part. Maître Gims)

Mijn vrienden begrepen het leven dat ik heb gehad
Waar mensen op me wachtten, ik ben niet gekomen
Als ik ze in de war breng, als ik stoor
Dat komt omdat ik een rommeltje ben, een mengelmoes
Ik ben te ingewikkeld, ik kies nooit
Tussen de twee kanten, vraag me niet
Waar ik naartoe wil, zelfs de apen imiteren de wijzen
En al die wijzen hebben kooien gemaakt waar we allemaal in passen

Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets
Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets

Hoe moet ik in jouw mal passen als je me alleen maar zijn kleur en maat geeft?
En hoe moet ik je zeggen dat ik die persoon niet ben, ook al verstrijken de jaren?
Ik ga leren vliegen, jij gaat me niet tegenhouden
Ik ga niet opgesloten leven, dat was niet wat ik me had voorgesteld
Ik ben te ingewikkeld, ik pas nooit
In jullie kleine hokjes, ik leef van dag tot dag
Dus zigzag ik altijd met die zonnebril op
Ik hoor mensen zich afvragen: Wanneer valt het masker?

Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets
Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets

Ik ga niet vechten, of mijn arme vrijheid
Jouw slechte wil ga ik niet voeden
Je bent mijn leven binnengekomen, oh mijn geliefde vrijheid
Het leven is verlangens, verlangen voor meningen
Aye, aye, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets

Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets
Eh, eh, aye, aye
Aye, aye, aye
Als ik zo ben, boeit me niets
Als ik zo ben, boeit me niets