Scars

Vandaag is het stil
Raam dicht, twee keer
Woorden spaar ik, stiekem
Stap voor stap terug, alleen die weg

Gisteravond was hetzelfde
Halflege scènes liggen in de lade
Diep van binnen stop ik, knijp in mijn keel
Het is oké, herhaal ik, ga weer verder (oh)

Op de punt van het mes dat ik die dag kreeg, komt het licht
De nieuwe grassprieten bij mijn tenen, ik adem jouw lucht in (oh)
Hoe meer het verspreidt, hoe kouder de rue bloeit
Ja, ik lees jou

In de opengevallen ruimte
Bladen worden as, het is zinloos
Maar wat blijft er over?
Verdwijnen betekent niet dat het voorbij is

Het zijn alleen maar vage dingen
Littekens herinneren alles
De schimmels en bloemen lopen verder, bloeden
Zie, de ogen zijn roestig en vervagen

Er is geen plek om te steunen
De rimpels vullen de lege kamer
Voordat ik vergeet, knijp ik en omarm je
Het is oké, ik voel jouw koude warmte

Die dag doofde het licht aan het einde van mijn regen
De warme schaduw tussen mijn lichaam, de vochtige geur verspreidt zich
Hoe meer ik het probeer te wissen, hoe duidelijker de vlek wordt
Ik weet het allemaal al

Aan het einde van de opengevallen ruimte
Bladen worden as, het is zinloos
Maar weet je wat er overblijft?
Verdwijnen betekent niet dat het voorbij is

Het is het vage einde
Littekens herinneren me aan alles
De verloren leegtes en lichten die we maakten
Zie dat de dagen vervagen