Cuando Llueve Llora El Sol

Gisteren kwam ik de glimlach tegen
Van een klein kind
Ik vroeg hem
Wat de oorzaak is van de regen
En het snotneusje antwoordde
Dat als een wolk hem bedekt
De zon begint te huilen

Ik liep alleen verder
Praatend met mijn schaduw
Mijn handen zijn leeg
Dit zijn dezelfde handen

Die bij dat afscheid
Met jouw handen spraken
In de hoop op een terugkeer
Ik zing elke dag voor jou
En maak je haren in de war
Het is niet mijn schuld dat er afstand is
En dat je denkt dat het de bries is
Die je dromen heeft gekust
Liefde

Vandaag is het een jaar
Sinds we elkaar zagen
Sinds we met elkaar spraken
En toch hou ik van je

En ik blijf dromen
Dat je nog steeds van me houdt
Dat er geen afstand of tijd is
Als de liefde oprecht is
Ik liet mijn gitaar bij je achter
En nam je glimlach mee
Om deze kou te verlichten
Van de tijd die ons scheidt

Mijn ziel blijft voor me zingen

Omdat jouw donkere figuurtje
In mijn ogen is gebleven
En de smaak van jouw mond
Op mijn lippen blijft hangen
Die niet door een andere mond verdwijnt
Die niet door duizend monden verdwijnt

Zeg niet dat ik gek ben
Als mijn lippen halfopen
Nog steeds jouw naam fluisteren
Als mijn borst zo klein is
Van zoveel liefde die ik voor je heb
Ik hou nog steeds van je

Ook al huilt de zon
Als het in jouw afwezigheid regent

Gisteren droomde ik van de terugkeer
De afstand is korter
Ik zie je al blootsvoets
Naar het bed lopen
En ik maak een jurk van kussen
Mijn leven, hoeveel ik nog van je hou
Dat er geen afstand of tijd is
Als de liefde oprecht is

Je bent gekleed met de bries
En gras van de savanne
Je bent de vrouw van mijn land
En mijn clandestiene lied

Hout van mijn gitaar
Die zonder jouw stem zwijgt
Vers water uit de kruik
Je lippen gaven me altijd
En als ik dorst had
Kuste ik je van ver
Dat er geen afstand of tijd is
Als de liefde oprecht is