Techos de Cartón

Wat treurig, de regen klinkt
Op de kartonnen daken
Wat treurig leeft mijn volk
In de huizen van karton
De arbeider komt naar beneden
Bijna slepend met zijn stappen
Door het gewicht van het lijden
Kijk, het lijden is veel
Kijk, het lijden weegt zwaar
Boven, laat de vrouw zwanger
Beneden is de stad
En verliest zich in zijn chaos
Vandaag is hetzelfde als gisteren
Is zijn leven zonder morgen

Daar valt de regen
Komt, komt het lijden
Maar als de regen voorbij is
Wanneer gaat het lijden voorbij?
Wanneer komt de hoop?

Kinderen van de kleur van mijn land
Met dezelfde littekens
Miljonairs van wormen
En daarom
Wat treurig leven de kinderen
In de huizen van karton
Wat vrolijk leven de honden
Huis van de uitbuiter

U gaat het niet geloven
Maar er zijn hondenscholen
En ze krijgen onderwijs
Zodat ze de kranten niet bijten
Maar de baas
Al jaren, heel veel jaren
Bijt de arbeider
Oh, oh, uhum, uhum
Wat treurig klinkt de regen
In de huizen van karton
Hoe ver de hoop voorbij gaat
Op de kartonnen daken