El Violín de Becho

Becho speelt viool in het orkest
Gezicht van een jochie zonder meester
En het orkest stelt niks voor, het heeft
Niet meer dan één viool die pijn doet

Want Becho voelt de pijn van violen
Die zijn als zijn liefde, zo jong en dol
Becho wil een viool die een man is
Die de pijn en de liefde niet benoemt

Becho heeft een viool die niet houdt van hem
Maar voelt dat de viool hem roept, oh ja
's Nachts, als hij spijt heeft, keert hij terug
Om die treurige klank weer te beminnen

Bruine houten vlinder
Jongen viool die wanhopig is
Wanneer Becho hem aanraakt, kalmeert hij
Blijft de viool in zijn ziel weerklinken

Want Becho voelt de pijn van violen
Die zijn als zijn liefde, zo jong en dol
Becho wil een viool die een man is
Die de liefde en de pijn niet benoemt

Leven en dood, viool, vader en moeder
De viool zingt en Becho is de lucht
Hij kan niet meer spelen in het orkest
Want liefhebben en zingen, dat kost wat.