Viejo Mío

De herinneringen overvallen me
Sinds die dag dat je vertrok
Ik vond geen troost
Toen je afscheid nam
Ik wilde dat je bleef
Dat je me je liefde gaf
Altijd je stem horen

Er was niemand op de wereld
Die jou zo liefhad
Iemand die je bewonderde
Zoals ik dat deed
Het deed pijn, dat "ik hou van je"
Terwijl de tranen vielen
Bij dat laatste afscheid

Toen ik alleen was
Zonder redenen en zonder dromen
Hoorde ik in de stilte
Een zachte, zoete stem
Ze zei dat ze van me hield
Dat ze haar leven had gegeven

Aan dat kruis van liefde
Toen alles donker was
Toen er geen hoop was
Was jouw liefde die me vond
De pijn die me overviel
Veranderde je in vreugde
Je vulde me met vergeving

Jij bent God van het onmogelijke
Jij bent die God van liefde
Die mijn zonden vergeeft
En mijn fouten vergeet
Hoe kan ik niet vergeven
Aan mijn vader die er niet is
Vandaag vraag ik je, goede God
Dat hij weer terugkomt

Er zijn jaren verstreken
Sinds zijn vertrek
Ook al ben ik geen kind meer
Ik mis hem nog steeds
Ik vraag en smeek om zijn leven
Zodat hij, net als ik
Jou kan leren kennen

Ik geef niet op en ga door
Ik houd me vast aan de belofte
Dat hij ook zal weten
Van mijn God, die ik dien
Mijn Heer, de eeuwige God
Zal mijn vader terugbrengen

Jij bent God van het onmogelijke
Jij bent die God van liefde
Die mijn zonden vergeeft
En mijn fouten vergeet
Hoe kan ik niet vergeven
Aan mijn vader die er niet is
Vandaag vraag ik je, goede God
Dat hij weer terugkomt

Op een septembermiddag
Vond ik mijn vader
Tranen vielen daar
Want mijn God was zo trouw
Vandaag ontmoet ik mijn oude vriend
Die me ooit zag geboren worden

Blijf hier bij me
Maak je geen zorgen, mijn oude vriend
Want ik zal voor je zorgen
Blijf hier bij me
Maak je geen zorgen, mijn oude vriend
Want ik zal altijd van je houden