La Noche

[Ruzto]
Ze zijn vandalen die de kunst van de nacht maken
Jaren zijn voorbij gegaan en de kou kent me nog steeds
Terwijl ik thuis kom en door het beslagen raam kijk
Een oude lucht slaapt met de blote maan in bed

Trouw gezelschap van zoete nostalgie
Van liefde en gekte, van daken en schilderijen
Van passie en kussen, die alleen zij zag
De straat leert de meester van rebelse katten sterren tellen

Terwijl mijn lichaam in zijn wolken vliegt
Ontdek ik in haar dat ik wakker moest zijn om haar te leren kennen
Je benen doen de duisternis ontwaken
Gambeta snijdt het pad terwijl de mist valt

Een nieuwe wereld begint voor niemand
Waar we allemaal gelijk zijn, de wet van aandachtig lopen
In Medellín ruilde ik mijn verdriet voor oude platen
Door de nacht begreep ik dat ik wakker moest dromen

[Kaztro]
Deze nachtelijke route met mentale kilometers
Is mijn verhaal, een laan zonder voetgangersbruggen
De dood, altijd herinnerd door het leven
Met het geluk dat de nacht nooit slaapt

Ik ben alleen geweest, ja
Of wat naast me staat heeft de schijn bedwongen
Zo donker in mijn interne vreugde
Verlies ik me in herhalingen, voor het geval ik het vergeet

Aangezien het onverwachte de ster werd
De volle maan mijn vertrouwen en dat leren ze niet
Ik verhief mijn stem, de gordijnen zijn niet meer intact
Want haar dromen zijn weggejaagd als kakkerlakken

De schaduwen spreken, de hoorn antwoordt
De bewaker slaapt beter zonder geweer
En deze nacht hinkt zo, voor het geval je verloren bent
Ik ga ertegenaan als de gastheer die het heeft doorgelopen

Vandaag zagen we elkaar vroeg
We liepen en spraken niet
We zullen elkaar weer ontmoeten
De nacht en ik alleen

Vandaag zagen we elkaar vroeg
We liepen en spraken niet
We zullen elkaar weer ontmoeten
De nacht en ik alleen

[Gambeta]
Wanneer iedereen slaapt, is dit als een pantheon van stervelingen
Na twaalf is de wereld van ons, het zijn astrale reizen
Voor de asfaltzeilers zijn er niet zoveel nodig
Technologieën om zonsondergangen te zien

Tussen illegale genoegens
Daklozen, goeden en schurken, op deze uren zijn we allemaal gelijk
Bewoners van de diepten
Gaven ons meer nachten dan dagen, om niet over kansen te spreken

De graffiti bevlekt de muren met waarheden
Het is de achtervolgde kunst en zijn intimiteiten
Leerlingen van de slapeloosheid met clandestiene sponsoring
Dwalen we gedachten als pelgrims

De straat las me verhalen sinds ik een kind was
Nu schrijf ik er een paar, mijn bloed staat op het perkament
Aerophonicos, Alcolirykoz zijn een hamer
Als je niet weet waarvoor het dient, heb je nooit gewerkt, neef

[Takuma]
Liefde voor wat je voelt als het einde van Whole train
Ik sluit me op en splijt je hoofd als drugs van face
Er is niets nieuws in dit spel als je niet op play drukt
Dit is legende zoals Hendrix in drieënzestig, goed

Nieuwe samples die me wakker maken, deel van dit leven
Dat je nooit stopt, ook al verwoesten de tours je
Kom en vertel me de naam van jouw artiest
Als wat me interesseert de rust is die zo benijd wordt

Ik leef rustig mijn wereld in die van Alice
Ik sluit me op en mijn zenuwen verlammen als ik lees en niets rijmt
Soms inspireer je al niet meer, soms kijk je al niet meer
Soms loop ik zoveel dat de problemen vergeten worden

Leven, ik zou het je kunnen veranderen in de zin
En je pijn doen zonder je over de straat te vertellen
Maar ik ben niet van die, mijn muziek is jouw lucht
Zoals die inspiratie die ik liefheb, ook al komt ze te laat