Icarus
Icarus, vlieg alsjeblieft niet zo dicht bij de zon
Je wasem van was zal branden en in de zee val je
En in de zee val je
Zonder glorie
Je onschuld danst vrij na de zonsondergang
Laat de anderen het niet zien, anders kunnen ze het verbranden
Ze kunnen het je afnemen
Je glorie
Maak ruimte, daar ga ik
Het klonk tussen de wolken: Alles wat daalt, stijgt weer op
Jij zou het niet begrijpen
Ik geef de voorkeur aan een seconde vliegen naast de zon
Dan aan een leven zonder warmte te voelen
Icarus wordt overvallen door dezelfde angst die hij niet kan loslaten
Het is niet de pijn waar hij bang voor is
Maar om nooit meer te huilen
Nooit meer geraakt worden
Door iets
Maak ruimte voor wie ik ben
Een licht dat dooft, maar kijk hoe ik straal
Jij zou het niet begrijpen
Ik ben riet, haak en ook visser
Maar vandaag ben ik de vis die uit zijn net ontsnapte
Icarus vlamt op terwijl hij aan de zee denkt
Die op hem wacht met liedjes
Gemaakt van schuim en zout
Geluk overvalt hem en hij valt
