Noche Triste
Al2 El Aldeano
Treurige Nacht
De ochtend begint, de slaap gaapt
De eenzaamheid kust me met haar koude subtiliteit
De herinneringen wegen zwaar, mijn hoofd draait rond
En de verdriet verrast me, gekleed als een prinses
Ik word weer gevangen door de inspiratie
Potlood, schrift, tafel en er ontstaat weer een lied
Een nieuwe regel teken ik met mijn verbeelding
En weer komt er een treurige nacht in mijn kamer
Het hart is wakker, wijd open
Haven van de kloppingen van de dode seconden
De wereld is een woestijn, bedekt met stilte
En blinder dan een blinde met één oog en scheel
Het licht straalt genadig, een muze als een vlinder
Ze raakt me met haar geur van rozen tot ze bij me neerstrijkt
Ze dicteert een proza, steelt een glimlach van me
Die snel verdwijnt tussen de bries
Ze betovert me met een kus, geeft me strelingen
Op het moment dat angst en haat me omringen
Een illusie glijdt weg en valt in mijn schrift
Terwijl de nacht en ik proberen elkaar te leren kennen
En ik, vandaag heb ik een afspraak met de duisternis (alleen)
Ik voel dat de mist me roept
De maan is vol, maar de stad is leeg (volledig)
Ik ben de enige die 's nachts loopt, ja
De enige die begrijpt is mijn kussen
Omdat ik opvlam als alles uitgaat
In de vroege ochtend als iedereen zwijgt
Vraag ik mijn treurige nacht om niet te gaan
Vandaag heb ik een afspraak met de duisternis
Vandaag heb ik een afspraak met de duisternis
De straat is leeg en kouder dan ijs
Ik denk dat zelfs de lucht op dit uur al slaapt
Ik steek een sigaret op, drink uit de fles
Proost op de liefde, ook op de sterren
Een andere bus zonder licht, alleen de chauffeur
De krekels en de stilte zijn op huwelijksreis
Bomen en parken reflecteren een grote leegte
En herinneren dat de nacht al oud aan het worden is
De hekken, de gangen, gebouwen, balkons
De auto’s, de parkeerplaatsen, de borden
Het gemurmel praat, omarmt me zachtjes
Schreeuwt me een blik toe van een voorbijgaande wolk
De klok houdt me in de greep, schendt de regels
Die in de loop van zijn polsslag ooit de tijd heeft ingesteld
Ik heb een stille zak, een vrolijke wereld op zijn kop
Een uil-geest die weer op me is gaan zitten
Ik bevrijd een woord, achtervolg zijn schaduw
Vraag of het me accepteert als minnaar en dichter
Ik streel zijn letters in een eeuwige romance
Terwijl de nacht en ik proberen elkaar te leren kennen
En ik, vandaag heb ik een afspraak met de duisternis (alleen)
Ik voel dat de mist me roept
De maan is vol, maar de stad is leeg (volledig)
Ik ben de enige die 's nachts loopt, ja
De enige die begrijpt is mijn kussen
Omdat ik opvlam als alles uitgaat
In de vroege ochtend als iedereen zwijgt
Vraag ik mijn treurige nacht om niet te gaan
Vandaag heb ik een afspraak met de duisternis
Vandaag heb ik een afspraak met de duisternis
