Habana Express

Een sigaret in mijn mond en het raam open
Ik voel me eindelijk weer als mezelf
Jij, die zo makkelijk afscheid neemt, zo vrij als je bent,
Daar kan ik niet tegenop

Onze ontmoeting was als een storm uit het zuiden
Ik lig te chillen, verrukt door de liefde van gisteren
Ik dacht dat ik het wel zou vergeven en met jou verder zou gaan,
Maar ik had ook dromen die niet zo stevig waren

Dronken van de wind uit Havanna
Heb ik alleen maar met jou liggen slapen
Een eindeloze liefde, dat bestaat waarschijnlijk niet,
Dat is geen liefde

Kijkend naar de golven van de gele vlag,
Denk ik aan je hete lichaam
In de kamer waar we vandaag elkaar omhelzen
Lijkt de tijd gewoon stil te staan

De kaarten die de toekomst voorspellen,
Ik was jong en dacht dat alles goed zou komen.
Ik kan nergens op één plek terechtkomen, dat is tenslotte
Mijn lot

De wind uit Havanna komt nog steeds
Onschuldig jou weer terugbrengen.
Als het een liefde zonder verwondingen is,
Kun je het beter niet doen.

Zonder me druk te maken om een blauwe stemming,
De geluiden van de sporen graveren hoop.
We lachten samen om jouw mooie liefdesverhaal,
Die nachten zijn er ook geweest.

Het adres dat ik in een tijdschrift schreef,
Past niet meer in mijn gedachten, de wind heeft het weggeblazen.
Blijkbaar komt de schemering dichterbij als ik
Bezig ben mijn hart weer op te bouwen voor het volgende station.

De wind uit Havanna begint nu
In één kleur te verven.
Omdat de liefde te verwaterd was,
Zal ik het zeker niet vergeten.