El Penado 14

In een donkere cel van de verre gevangenis
Eindigde de gevangene veertien zijn leven
De medeplichtigen zeggen dat de arme gevangene
Stierf terwijl hij gebaren maakte en niemand het begreep

Op een koude nacht, terwijl de gevangene aan het delireren was
Was zijn vreemde grimace veel om over na te denken
En toch kwam niemand, van al die bewakers
Naar de cel van degene die niet kon praten

Hij liet een brief achter, geschreven met pijnlijke zinnen
Die een oude gevangene ontroerde toen hij het las
Zelfs de broederlijke moordenaar met een duistere ziel
Die in zijn hele leven nooit liefde heeft gevoeld

In de brief stond: Ik smeek de rechter in functie
Breng alsjeblieft mijn moeder, ik vraag het u
Want voordat ik sterf wil ik haar een kus geven
Op het gerimpelde voorhoofd van mijn eerste liefde

En in de sombere cel van de verre gevangenis
Gaf de gevangene zijn miserabele leven op
De laatste herinnering was de naam van zijn moeder
En haar zo treurige accent dat de wind meenam