Vidas Comunes

De uren van de meest gewone levens
Hun lot in het universele script
Verhalen die in de lucht vlam vatten
Ansichtkaarten die de stad niet tonen

Iemand lacht, iemand huilt
Iemand zingt, iemand heeft lief

Een minuut van een leven tussen andere levens
Een oude man kijkt naar een begrafenis
Een meisje lacht op het pleintje
Een gezin houdt stand tegen de storm

Iemand lacht, iemand huilt
Iemand zingt, iemand heeft lief

Onder de druivenranken, lange tafel en feesten
Jaren later, komt iemand van ver terug
Heel de ballingschap, de exodus, de pijn
Verslagen in een lied

Al de sneeuw van zijn hart
Verslagen op een zonnige middag
Terug naar de zon daar, de restjes
Terug naar de zon, compleet in omhelzingen

Iemand midden op zee
Draagt zijn brood, verzamelt het net
Een gebed en twee alcoholische kussen
Vraagt de zee om terug te keren

Alleen tussen de lichten, kijkt achterom
Heeft nog maar een paar uur in de stad
Haar kindertijd, haar moeder, de geur van thuis
Haar kindertijd is er niet meer, sterft op het station

Niemand zag hen, in hun geheim
In hun hoek, laatste kus, dag dag
Zoutregen
Ze zijn niet meer met z'n tweeën, tegen de tijd
Zwarte drank van de miscommunicatie, dag dag
Zeeën van zout

De pool van een bar
Twee goede kerels redden hun vriendschap
De pool van een bar
Enorme omhelzing en nog een keer

Naar de tweede verdieping van een ziekenhuis
Gaat weer omhoog, gaat roken
Lacht terwijl ze huilt, huilt terwijl ze lacht
Rent om het te vertellen

Mijn kind heeft zoveel licht
Breekt de spijkers van mijn kruis

Een vrouw op de rand
Loodgrijze lucht
Denkt aan sterven, kiest opnieuw
Weer leven

Elk leven, elk verhaal
Lantaarns in de duisternis
Uitdagend, de lawine
Meedogenloos, van onze brute snelheid

Alle koningen van de wereld, alle bedelaars
Dragen dezelfde demonen, dezelfde pijn

Vier dronken clowns, huilend op het feest
Blauwe traan van een orkest van gewone mensen

Troupe van simpele stervelingen, achter een hoop
Trekvogels geschilderd op een bord
We komen allemaal ter wereld in het licht van een buik
En we zullen op een dag gaan in een simpele kist

Mijn lied, van de harlekijn
Een vulgaire onzin
Deze korte eeuwigheid, is al ten einde
En mijn leven dat voorbijgaat, vraagt om meer touw
Mijn lied, (van spijkers en planken)
Van de harlekijn, (van nietjes en jasmijn)
Een vulgaire (is gewoon onzin) onzin

Deze korte eeuwigheid, is al ten einde
En mijn leven dat voorbijgaat, vraagt om meer touw

Vaarwel... Carnaval