Desaprender

Jij die op een willekeurige nacht verscheen
Die me uit mijn huis haalde en me de wereld liet zien
Varend tussen de boeken van je oude bibliotheek

Jij die me een paar uur later vond
Nadat ik mijn intuïtie had verkocht en de verbinding met de buitenwereld verloor
Nadat ik met hem was geweest, mijn huid had gegeven
En mijn hart had verbrand met het hout

Laat me niet vallen
Als ik weer ga vallen
Ik wil alleen maar hebben
Vleugels om te vliegen
Heel dicht bij de zon
Mijn plek vinden
De angst verdragen
Om niet op te kunnen stijgen

En zoeken, ondanks de jaren
Door de tijd heen
Blootsvoets lopen
Wakker zijn

Desapprendre wat ik dacht geleerd te hebben
Het water uit de boot leegmaken, zodat hij kan drijven
De wetten zijn veranderd, de wind waait van een andere kant
En je groeit, of dat probeer je
Degene die ons zoekt beweegt niet, degene die blijft veroudert
Het is geen kwestie van jaren, het is een kwestie van zijn
Degene die voor zijn kind zorgt, heeft de macht

Desapprendre wat ik dacht geleerd te hebben
Vertrouwen op ideeën, het nest in twijfel trekken
Je kunst verarmt als je het vergelijkt met wat je weet
Altijd op zoek naar iets dat ons verbindt
Zal het zijn door de angst om buiten te blijven?
De tijd verstrijkt, ik weet niet of het goed of slecht is
Maar de angst is uiteindelijk veranderd in steun

Onze ogen bedriegen ons en hoewel de rivier is opgedroogd
Zijn er nog steeds trillingen, de leegte bestaat niet meer
Zoals de boom, die papier werd
De lucht die ik inadem is niet de echte lucht
Het is wat ik ervan geloof

Desapprendre wat ik dacht geleerd te hebben