Ano Kamihikouki Kumorizora Watte

Hoe gaat het?
Heb je nog steeds die treurige blik?
Het komt wel goed,
ik ben gewend aan verraad, dat doet pijn.
Nu lacht de lucht me niet meer toe,
ik ben vergeten hoe ik moet lachen.
Jij fluistert en dan lach je,
kom op, kijk omhoog.
Aan de achterkant van die toets vol dromen,
maak ik een papieren vliegtuig en gooi het morgen weg.
Op een dag breek ik door deze bewolkte lucht,
ik zal de regenboog maken,
ik neem iedereen mee.

Kijk, samen met jou,
ik herinner me nog de lucht die we zagen.
Met een Mieve benoemden wij
papieren vliegtuigjes, we lieten ze vaak vliegen.
Die glimlach wil ik terug,
ik ben maar een nobody,
maar ik teken je portret.
Eerlijk gezegd, zonder nadenken,
lachte iedereen om ons heen.
De wind omarmt ons beiden,
het duwt zachtjes op onze rug, de lucht lacht mee.
We worden allemaal een glimlach,
iedereen heeft zijn eigen dromen,
we laten ons meevoeren door de wind.

Met beide handen open,
aan de achterkant van die toets vol dromen,
maak ik een papieren vliegtuig en gooi het morgen weg.
Op een dag breek ik door deze bewolkte lucht,
ik zal de regenboog maken,
ik neem iedereen mee.