The Sound Of Silence

Hallo duisternis, mijn oude vriend
Ik ben weer gekomen om met je te praten
Omdat een visie zachtjes kruipend
Zijn zaadjes heeft achtergelaten terwijl ik sliep
En de visie die in mijn hoofd werd geplant
Blijft nog steeds binnen de klank van stilte

In rusteloze dromen liep ik alleen
Nauwe straatjes van kinderkopjes
Onder de halo van een straatlamp
Draaide ik mijn kraag tegen de kou en de nattigheid

Toen mijn ogen werden doorboord
Door de flits van een neonlicht
Dat de nacht spleet
En de klank van stilte raakte

En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen, misschien meer
Mensen die praten zonder te spreken
Mensen die horen zonder te luisteren

Mensen die liedjes schrijven
Die stemmen nooit delen
En niemand durft
De klank van stilte te verstoren

Dwazen, zei ik, jullie weten het niet
Stilte groeit als een kanker
Hoor mijn woorden zodat ik je kan onderwijzen
Neem mijn armen zodat ik je kan bereiken
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels
En weerklonken in de putten van stilte

En de mensen boogden en baden
Tot de neon God die ze maakten
En het bord flitste zijn waarschuwing
En de woorden die het vormde

En het bord zei
De woorden van de profeten
Zijn geschreven op de muren van de metro
En in de gangen van de huurkazernes
En gefluisterd in de klank van stilte